Ένωση για την Μεσόγειο (επιτροπή ευρωπαϊκών)

Τοποθέτηση Μανούσου Βολουδάκη στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής

H Μεσόγειος ιστορικά ήταν πάντα ο κατ ‘ εξοχήν χώρος ανοικτής συνεργασίας, ανοιχτών σχέσεων μεταξύ των λαών, των πολιτισμών, των πολιτικών οντοτήτων που βρέχονταν από τη θάλασσα αυτή. Μόνο τον 20ο αιώνα με τους δύο παγκόσμιους πολέμους και το μοίρασμα του κόσμου στα δύο μπλοκ, έπαψε η Μεσόγειος να είναι ανοικτή θάλασσα. Και πιστεύω ότι σήμερα είναι και χρέος μας και μεγάλη ευκαιρία στα πλαίσια της Ενώσεως για τη Μεσόγειο να αναβιώσουμε αυτές τις ανοιχτές σχέσεις και ο,τι μπορούν να προσφέρουν στους λαούς της Μεσογείου.

Όλοι φοβόμαστε ότι η Ένωση για τη Μεσόγειο, επειδή δεν υπάρχει σοβαρή πολιτική στήριξη από ορισμένα κράτη-μέλη, μπορεί να καταλήξει απλώς μια λέσχη διαλόγου και αυτό το απευχόμεθα. Και εδώ έχουμε πιστεύω σαν χώρα ειδικό ρόλο να παίξουμε λόγω των σχέσεων στις οποίες αναφέρθηκε και η κυρία Αντιπρόεδρος της Βουλής προ ολίγου. Αλλά και ως Κοινοβούλιο έχουμε ειδικό ρόλο να διαδραματίσουμε. Και εδώ, κυρία Πρόεδρε, πιστεύω ότι η Επιτροπή μας πρέπει να αναλάβει ορισμένες πρωτοβουλίες. Πιστεύω ότι η πρωτοβουλία του Προέδρου της Βουλής, κυρίου Σιούφα, να ενισχύσει την κοινοβουλευτική διπλωματία βρίσκει στην πρωτοβουλία για την Ένωση για την Μεσόγειο το κατ’ εξοχήν πεδίο εφαρμογής.
Πώς θα αποφύγουμε το να γίνει μια απλή σχέση διαλόγου η Ένωση για τη Μεσόγειο; Κατά την άποψη μου ένας και μόνο είναι ο τρόπος: ο κάθε φορέας από την πλευρά του, εμείς σαν Κοινοβούλιο και ειδικότερα σαν Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και βέβαια με την Επιτροπή Εξωτερικών που επίσης συμμετέχει, να επικεντρωθούμε σε πολύ συγκεκριμένες δράσεις και ας είναι περιορισμένες. Ας μη λύσουμε όλα τα θέματα ταυτόχρονα.
Κατ’ εξοχήν παράδειγμα που μπορώ να αναφέρω και που ενδιαφέρει και τον τόπο από τον οποίο προέρχομαι, την Κρήτη, είναι αυτό της ενεργειακής διασύνδεσης στην οποία ευτυχώς έχουμε και ειδικό ρόλο σαν χώρα να παίξουμε λόγω της γραμματείας που αναλάβαμε. Υπάρχει ένα σχέδιο μεγαλεπήβολο, ρεαλιστικό όμως, το οποίο πρώτη φορά ανακοινώθηκε – και ευελπιστούμε ότι θα υλοποιηθεί- όταν Υπουργός Ανάπτυξης ήταν ο σημερινός Πρόεδρος της Βουλής. Είναι το σχέδιο για τη σύνδεση της Κρήτης με ένα δίκτυο φυσικού αερίου, υγροποιημένου ή συμπιεσμένου, το οποίο στην πράξη μπορεί να έρχεται από τις χώρες της Βορείου Αφρικής , κατ’ εξοχήν από την Αίγυπτο. Είναι ένα ζήτημα που είναι μακροπρόθεσμο και απαιτεί συνεργασία πολλών φορέων. Πιστεύω ακράδαντα ότι δεν αρκεί μόνο η βούληση των επί μέρους φορέων, της ΔΕΗ, της ΡΑΕ που θα κάνει της μελέτες ή του αντίστοιχου φορέα, αλλά χρειάζεται και τοπική και πολιτική στήριξη. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν να αναλάβουν οι επιτροπές μας από κοινού με τους αντίστοιχους φορείς της Αιγύπτου ή και άλλων χωρών της Βορείου Αφρικής, τη δημιουργία της υποδομής για να προχωρήσει μια τέτοια συνεργασία που να προωθήσει την ανάπτυξη και τη συνεργασία δύο περιοχών που είχαν παραδοσιακά πολύ καλές σχέσεις.

Αμέτρητα τέτοια παραδείγματα μπορεί να βρει κανείς. Ανέφερα ένα που με ενδιαφέρει ιδιαιτέρα λόγω και καταγωγής. Δεν μου επιτρέπει ο χρόνος να αναφέρω πολλά τέτοια άλλα που μπορούμε να βρούμε. Όμως σε κάθε περίπτωση την ευκαιρία αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν μπορούμε να την αφήσουμε να πάει χαμένη.