ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΙΣΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ, ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ, ΗΛΙΚΙΑΣ Η ΓΕΝΕΤΗΣΙΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ (COM 2008/426)
27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2008
Κατ΄ αρχήν για μια ακόμα φορά πρέπει να χαιρετίσουμε το γεγονός ότι έχουμε ξεκινήσει στο Κοινοβούλιο τη διαδικασία της διαβούλευσης πάνω στις προτάσεις Οδηγιών, όπως προβλέπει η μη κυρωθείσα από το σύνολο της Ευρώπης Συνθήκη της Λισσαβόνας, γεγονός που συνιστά μια μεγάλη κατάκτηση του Κοινοβουλίου μας και μια καλή προοπτική για τη συμμετοχή μας στη νομοθετική διαδικασία της Ε.Ε. Η διαδικασία αυτή προβλέπει να γνωμοδοτούμε ως προς την τήρηση των αρχών της επικουρικότητας και αναλογικότητας για κάθε νομοθέτημα, Η συγκεκριμένη πρόταση Οδηγίας είναι κρίσιμης σημασίας, διότι η αρχή της μη διάκρισης είναι από τους βασικούς πυλώνες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Σίγουρα υπάρχουν ακόμα πολλά βήματα να γίνουν τόσο στην Ευρώπη όσο και στη χώρα μας, ούτως ώστε κάθε πολίτης ανεξαρτήτως των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του να μπορεί να έχει τα ίδια δικαιώματα με τον διπλανό του. Η επικουρικότητα τηρείται ασφαλώς σε αυτή την πρόταση Οδηγίας. Στο ίδιο το κείμενο της Οδηγίας τονίζεται ότι η παρούσα Οδηγία εφαρμόζεται με την επιφύλαξη των υποχρεώσεων των κρατών μελών όσο αφορά το περιεχόμενο διδασκαλίας, των δραστηριοτήτων και την οργάνωση των εκπαιδευτικών συστημάτων. Συμπεριλαμβανομένης της παροχής ειδικής αγωγής, τα κράτη- μέλη δύνανται να προβλέπουν διαφορές μεταχείρισης όσον αφορά την πρόσβαση σε εκπαιδευτικά ιδρύματα βάσει θρησκείας ή πεποιθήσεων. Επί της ουσίας αναγνωρίζει η διάταξη αυτή το δικαίωμα των κρατών να ρυθμίζουν αρκετά ζητήματα του οίκου τους χωρίς ένα γενικό κανόνα που θα έκανε την Ευρώπη μια άμορφη μάζα μηχανιστικών και αυτόματων ρυθμίσεων.
Θα ήθελα παρόλα αυτά, να επισημάνω ένα σημείο που υπάρχει στην εισηγητική έκθεση της Οδηγίας και θεωρώ ότι χρήζει διευκρίνησης και απευθύνω ερώτηση στους προϊσταμένους που νομίζω ότι και στο σχέδιο της γνώμης μας πρέπει να το αναφέρουμε. Είναι ένα σημείο που έχω τις ενστάσεις μου και ξεκινά από παλιότερα. Ξεκινά από τη δήλωση υπ΄αρ. 11 που επισυνάφθηκε στην Συνθήκη του Άμστερντάμ, είναι όμως προβληματική διατύπωση. Συγκεκριμένα, λέει ότι η Ε.Ε. αναγνωρίζει ότι σέβεται και δεν θίγει το καθεστώς που έχουν σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο οι εκκλησίες και οι θρησκευτικές ενώσεις ή οι κοινότητες και ότι σέβεται, παρομοίως, το καθεστώς των φιλοσοφικών μη ομολογιακών οργανώσεων. Ποιές είναι αυτές οι φιλοσοφικές οργανώσεις; Ασφαλώς και σεβόμαστε τα δικαιώματα όλων των οργανώσεων και το δικαίωμα του κάθε πολίτη να συμμετέχει σε ενώσεις. Σίγουρα, όμως, δεν αναφέρονται οι κάθε είδους οργανώσεις και ενώσεις μαζί με τις εκκλησίες, διότι οι εκκλησίες έχουν ένα ειδικό ρόλο στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, στην ευρωπαϊκή ιστορία και σ’ αυτό που ζούμε σήμερα σαν Ευρώπη και που θα ζούμε και αύριο, προσαρμοσμένο, ασφαλώς, στις ανάγκες και τις συνθήκες της σημερινής εποχής. Εδώ, διατρέχουμε ένα κίνδυνο. Έχουμε δει στην εποχή μας πλείστες όσες παραθρησκευτικές οργανώσεις, οι οποίες συχνά έχουν οδηγήσει ανθρώπους σε αυτοκτονίες, σε οικονομική καταστροφή, παραβιάζουν τα δικαιώματα που η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ευρωπαϊκός πολιτισμός αναγνωρίζουν στους πολίτες. Δεν μπορούμε να βάζουμε στο ίδιο καλάθι και αυτές τις γενικά περιγραφόμενες μη ομολογιακές φιλοσοφικές οργανώσεις. Ένα εδώ γινόταν μια αναφορά γενικά στις οργανώσεις και στις συλλογικές εκφράσεις των πολιτών, δεν θα υπήρχε καμία αντίρρηση. Αλλά προφανώς δεν γίνεται αυτό. Δεν αναφερόμαστε ούτε σε εξωραϊστικούς συλλόγους, ούτε στους προσκόπους, ούτε σε συνδικαλιστικές ενώσεις κ.λ.π.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι αυτό το σημείο πρέπει να το επισημάνουμε στο σχέδιο γνώμης μας επί της πρότασης. Δεν είναι στο ίδιο κείμενο της Οδηγίας και αυτό είναι θετικό. Είναι στην εισηγητική έκθεση και εκτιμώ ότι από εκεί πρέπει να φύγει, διότι πρέπει να λάβουμε υπόψη μας, ειδικότερα, τα νέα δεδομένα σε σχέση με μερικά νοσηρά φαινόμενα των τελευταίων ετών, που πρέπει με κάποιο τρόπο να τα ελέγξουμε.
Θεωρώ ότι η πρόταση της Οδηγίας είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ιδιαίτερα πρέπει να εξάρουμε τις πρόνοιες που σε ένα βαθμό ήδη υπάρχουν και πρέπει οπωσδήποτε να επεκταθούν για την προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων με ειδικές ανάγκες και την ανάγκη επιβολής των ονομαζόμενων ευλόγων προσαρμογών στις επιχειρήσεις ακόμα και αν αυτό συνοδεύεται με κάποιο κόστος.