ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΧΑΝΙΩΝ ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ
«Ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και άλλες διατάξεις»
20/11/08

Το λόγο έχει ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στο Νομό Χανίων κ. Βολουδάκης.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ – ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι κρίσεις στην παγκόσμια οικονομία είναι φαινόμενο επαναλαμβανόμενο. Διαδέχονται η μία την άλλη. Την κρίση διαδέχεται η ανάκαμψη και ούτω καθεξής. Δεν αντιμετωπίζουμε πρωτοφανή γεγονότα και το λέω αυτό γιατί είναι χρήσιμο να προσεγγίσουμε το θέμα με ψυχραιμία, αλλά επίσης πρέπει να μεταφέρουμε και στην κοινωνία ένα αίσθημα ψυχραιμίας για το πώς ακριβώς πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτή η κρίση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι κυβερνήσεις όλου σχεδόν του κόσμου προσεγγίζουν την κρίση αυτή με ορισμένα κοινά μέτρα, με διαφορετικές βεβαίως προϋποθέσεις και ιδιαίτερες συνθήκες η κάθε μία, αλλά τα μέτρα είναι λίγο ως πολύ δεδομένα γιατί όταν κανείς αντιμετωπίζει μία κρίση, επιστρατεύει τον κοινό νου. Ο κοινός νους είναι ακριβώς αυτό, είναι κοινός και μας ενώνει ακόμα και αν μας χωρίζουν ακραίες ιδεολογικές διαφορές. Έτσι πιστεύω ότι πρέπει να είναι.
Τα κοινά σημεία, όπως είπα πριν, είναι δεδομένα. Είναι η συμμετοχή στο κεφάλαιο των τραπεζών έναντι κάποιου ελέγχου από το κράτος, είναι η παροχή εγγυήσεων για να ξεπεραστεί το έλλειμμα εμπιστοσύνης που υπάρχει στην αγορά.
Είναι και παροχή πρόσθετης ρευστότητας προς τις τράπεζες, γιατί οι τράπεζες «αιμοδοτούν» ολόκληρη την οικονομία και έχουν σημασία για την ευημερία ολόκληρης της κοινωνίας.
Είναι αλήθεια ότι σήμερα σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρώπη αναπτύσσεται καινούργια συζήτηση, δημόσιος διάλογος για το ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του κράτους στην οικονομία. Πάντα είχε και πάντα θα έχει ρόλο το κράτος στην οικονομία και αυτό το προβλέπουν ακόμα και τα πιο αυστηρά οικονομικά μοντέλα της Νεοκλασικής Σχολής των Οικονομικών. Οι ιδεολογικές μας προκαταλήψεις πολλές φορές μπορεί να παρουσιάζουν διαφορετικά τα πράγματα. Όμως η πραγματικότητα είναι αυτή και το αντιλαμβανόμαστε όλοι. Αντιμετωπίζουμε νέες συνθήκες, αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε και νέες πολιτικές. Δεν σημαίνει ότι θα γυρίσουμε στις πολιτικές του παρελθόντος, ότι θα γυρίσουμε στο μοντέλο του κράτους επιχειρηματία. Χρειαζόμαστε νέες δυνατότητες ρύθμισης και εποπτείας γιατί αντιμετωπίζουμε νέα προβλήματα, νέα προϊόντα χρηματοπιστωτικά, αλλά και για ένα λόγο ακόμα. Γιατί φάνηκε ότι μέχρι τώρα η λειτουργία της αγοράς, πραγματικά επιδεινώνει την ανισοκατανομή του εισοδήματος στον κόσμο, αυξάνει τις ανισότητες και αυτό δεν είναι επιθυμητό σε μια δημοκρατία. Χρειάζεται μια κατανομή του πλούτου με αυτό που είναι αντιληπτό ως δικαιοσύνη, από όλους μας. Και εδώ έχει το ρόλο του το κράτος ως ρυθμιστής, όχι ως επιχειρηματίας. Και για όσους τυχόν δεν αντιλαμβάνονται γιατί είναι έτσι τα πράγματα, ας δούμε και την πηγή ακόμα αυτής της κρίσης που ζούμε σήμερα. Ακόμα γι΄ αυτήν την κρίση ξεκίνησε η θρυαλλίδα από την Αμερική που υπήρξε κατάρρευση δύο χρηματοπιστωτικών οργανισμών, οι οποίοι ακριβώς επειδή ήταν οι κύριοι πάροχοι στεγαστικής πίστης ήταν πολύ στενά ρυθμιζόμενη από το κράτος. Άρα καινούργιο μοντέλο χρειαζόμαστε και προς αυτή την κατεύθυνση, πρέπει να βοηθήσουμε όλοι.
Το σχέδιο νόμου με το οποίο η Κυβέρνηση έρχεται να ενισχύσει την ρευστότητα της οικονομίας και να αντιμετωπίσει την κρίση είναι ένα σχέδιο νόμου στη βάση του τι γίνεται σε όλη την Ευρώπη κυρίως με τη μορφή της παροχής κεφαλαίου έναντι ελέγχου στις τράπεζες και με τη μορφή βέβαια παροχής εγγυήσεων για να ξεμουδιάσει η αγορά από την αδυναμία αυτών που έχουν το κεφάλαιο ή την απροθυμία να το διακινήσουν.
Έχει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακουστεί πολύ αυτές τις μέρες ένα πολύ μεγάλο ψέμα. Ότι η Κυβέρνηση χαρίζει 28.000.000.000 στις τράπεζες. Όσοι το λένε πιστεύω ότι γνωρίζουν ότι αυτό είναι ανακρίβεια. Από το πακέτο αυτό της ενίσχυσης μόνο τα 5.000.000.000 είναι ρευστό χρήμα και αυτά βεβαίως δεν χαρίζονται, είναι αγορά μετοχών των τραπεζών, ακριβώς για να αποκτήσει το δημόσιο έλεγχο και να ρυθμίσει ζητήματα που χρήσουν ζητήματα στην περίοδο της κρίσεως και δεν είναι βέβαια χάρισμα. Τα υπόλοιπα είναι κατά βάση εγγυήσεις. Εγγυήσεις που είναι απαραίτητες για να διοχετευθεί το χρήμα περαιτέρω προς τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις που το έχουν ανάγκη που είναι κατά κανόνα οι μικρομεσαίες και οι καινοτόμες επιχειρήσεις.
Δείτε κάτι ιδιαίτερα σημαντικό. Ποιο είναι το μέγεθος αυτού του πακέτου ενίσχυσης; Είναι περίπου το 10% του εθνικού μας προϊόντος. Στην Ευρώπη ξέρετε τι γίνεται; Ο μέσος όρος των αντίστοιχων πακέτων στήριξης που οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις παρέχουν προς την οικονομία τους μέσω του τραπεζικού συστήματος είναι 20% του εθνικού προϊόντος. Άρα εδώ παρέχεται ένας μηχανισμός στήριξης που είναι το μισό μέγεθος αναλογικά με τη χώρα μας από αυτό που γίνεται στην Ευρώπη. Που είναι λοιπόν, το τόσο μεγάλο χάρισμα.
Στο σχέδιο νόμου έγιναν βελτιώσεις αφού υπεβλήθη στη Βουλή. Και αυτό, εγώ προσωπικά, το θεωρώ πολύ σημαντικό κύριε Υπουργέ και πολύ θετικό, κάνετε καλά και ακούτε τη Βουλή, γιατί αυτός είναι ο ρόλος μας ως νομοθετικό Σώμα. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μερικοί συνάδελφοι μπορεί να ενοχλούνται ή να θεωρούν ότι είναι δείγμα προχειρότητος το να αλλάζει ένα σχέδιο νόμου στη Βουλή. Υποχρέωσή μας είναι, εμάς των Βουλευτών, να υποβάλουμε προτάσεις και υποχρέωση είναι της Κυβέρνησης να τις ακούει στο μέτρο του εφικτού και του δυνατού.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο, κύριε Υπουργέ, εφόσον μας καταθέσατε το σχέδιο της απόφασης με το οποίο περαιτέρω διευκρινίζονται τα ζητήματα και της διαφάνειας του τρόπου με τον οποίο αγοράζονται οι μετοχές, αλλά και των κριτηρίων με τα οποία επιλέγονται οι τράπεζες. Πιστεύω ότι θα πρέπει να εξασφαλίσετε με μεγαλύτερη βαρύτητα εάν είναι δυνατόν, στο κριτήριο που έχει να κάνει με τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Πρέπει να εξασφαλιστεί ότι περισσότερα από τα κεφάλαια αυτά θα διοχετευτούν προς τις μικρομεσαίες και τις καινοτόμες επιχειρήσεις που είναι αυτές που κυρίως παράγουν απασχόληση και άρα ευημερία.
Από την Αξιωματική Αντιπολίτευση είδαμε προτάσεις οι οποίες δεν έχουν μια ετικέτα τιμής. Δεν έχουν ένα σύνολο, του πόσο είναι αυτό. Εγώ αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω, πώς μπορεί να προτείνει κανείς ένα πακέτο στήριξης χωρίς να λέει πόσο θα είναι αυτό. Αυτό και μόνο είναι ένα σημάδι για μένα μεγάλης προχειρότητος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αντιμετωπίζουμε την κρίση στην Ελλάδα σε συνθήκες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, οι οποίες έχουν διαμορφωθεί από δεκαετίες και οι οποίες από δεκαετίες έχουν ένα έντονα ολιγοπωλιακό χαρακτήρα που μπορούμε να δούμε και στο γεγονός ότι τα περιθώρια των επιτοκίων τα σπρέτς είναι μεγαλύτερα στην Ελλάδα απ’ ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Μπορούμε να το δούμε από το γεγονός ότι οι διασφαλίσεις που ζητούν οι τράπεζες για τις δανειοδοτήσεις είναι ιδιαίτερα άκαμπτες, πράγμα που πνίγει τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Μπορούμε να το δούμε ακόμα από το γεγονός ότι πολλοί από τους όρους των δανειοδοτήσεων καταπίπτουν ως καταχρηστικοί από τα δικαστήρια. Αυτά είναι ζητήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε οπωσδήποτε.
Σαφώς το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου δεν είναι το κατάλληλο για να λύσει όλα αυτά τα θέματα που και διαμορφωμένα από δεκαετίες είναι και άπτονται και της νομοθεσίας άλλου είδους από τη νομοθεσία του ανταγωνισμού της προστασίας του καταναλωτή κ.λπ..
Πρέπει όμως, κύριε Υπουργέ, να τα δούμε άμεσα και ιδίως εν όψει της κρίσης, γιατί έτσι μπορεί η οικονομία μας να γίνει ανταγωνιστικότερη, αλλά και η διανομή του εισοδήματος και του πλούτου δικαιότερη.
Σας ευχαριστώ.