ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΧΑΝΙΩΝ ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ
«Εταιρείες Ενημέρωσης οφειλετών για ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις»
30/3/09
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ολοκληρώθηκε ο κατάλογος των ομιλητών επί της αρχής. Εισερχόμαστε στο στάδιο των δευτερολογιών. Ο εισηγητής της πλειοψηφίας κ. Βολουδάκης έχει το λόγο.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ: Πρώτον, θα ήθελα να πω κάτι επί της διαδικασίας. Άκουσα από τον εκλεκτό συνάδελφο, εισηγητής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να σχολιάζει τη δική μου τοποθέτηση λέγοντας ότι μέτρησα έξι ή επτά επισημάνσεις επί του κειμένου το οποίο χρησιμοποίησε ως επιχείρημα για να πει ότι πιθανώς διαφωνούμε επί της ουσίας. Όμως, κύριε συνάδελφε, δεν έκανα ούτε έξι, ούτε επτά επισημάνσεις αλλά δύο από αυτές που αναφέρατε. Σε κάθε περίπτωση έκανα δυο επισημάνσεις που είναι μέσα στο πνεύμα του σχεδίου νόμου προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της απόδοσης του ίδιου του πνεύματος του σχεδίου νόμου.
Υπάρχει κανείς σ’ αυτή την Αίθουσα που θα ήθελε να συντασσόμεθα ως στρατοί κομματικοί και να αναπαράγουμε ακριβώς όπως είναι τα κείμενα των σχεδίων νόμων χωρίς δικές μας παρατηρήσεις; Ακριβώς αυτή είναι η δουλειά μας εδώ ως Βουλευτών και αυτό υποχρεούμεθα να κάνουμε, να συνεισφέρουμε ζητώντας και τροποποιήσεις όπου χρειάζεται και να δείχνουμε πια είναι η συνολική μας άποψη.
Οφείλω να πω ότι παρακολουθώντας τη συζήτηση και τις τοποθετήσεις πολλών εκ των συναδέλφων αντιμετώπισα έκπληξη όχι ευχάριστη. Ιδίως αναφέρομαι σε πολλές τοποθετήσεις συναδέλφων της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Όλοι συμφωνούν ότι κάτι έπρεπε να γίνει με αυτό το θέμα. Από εκεί και πέρα άρχισε μία ατελείωτη κουβέντα από τους συναδέλφους είτε αναλισκόμενοι σε κάποιες λεπτομέρειες αν είναι καλύτερα τα τηλεφωνήματα να είναι σε μία ή σε δύο ημέρες ή σε κάποια πολύ γενικά ζητήματα γύρω από τη φύση του συστήματος της ελεύθερης αγοράς του καπιταλισμού ή σε ζητήματα φιλοσοφικού χαρακτήρα τα οποία ασφαλώς δεν λύνονται πάνω στη συζήτηση ενός τέτοιου νομοσχεδίου.
Ας μείνουμε στο θέμα. Εδώ έχουμε μια συντεταγμένη προσπάθεια να ελεγχθεί ένα φαινόμενα το οποίο βλάπτει τα συμφέροντα των καταναλωτών και τη συνολική ευημερία της κοινωνίας. Αυτή η προσπάθεια γίνεται για πρώτη φορά. Είναι συγκροτημένη με την έννοια ότι έρχεται σε συνέχεια μιας σειράς από εφαρμογές νομοθεσίας υφιστάμενης στην πράξη, με διοικητικές κυρώσεις, με πρόστιμα, κ.λπ. Έρχεται και σε συνέχεια άλλων νομοθετικών πρωτοβουλιών για τον έλεγχο των ζητημάτων του χρηματοπιστωτικού συστήματος όπως είναι ο νόμος για την προστασία των δανειοληπτών. Και προκαλεί κατάπληξη να έρχεται αυτή η κριτική –οφείλω να το πω αν και δεν συνηθίζω να παρελθοντολογώ, το κάνω χάρη της αληθείας- από την παράταξη η οποία άσκησε την εξουσία στα χρόνια της απελευθέρωσης της αγοράς, στα χρόνια που ανδρώθηκαν και τα ολιγοπώλια και τα καρτέλ και οι διάφορες νέες μορφές καταστρατήγησης των κανόνων της αγοράς και παραβίασης των δικαιωμάτων του καταναλωτή. Και όλα αυτά τα χρόνια ήταν απλώς παρατηρητής.
Ανέφερε η κυρία Ζήση την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Μα, ως το 2004 η Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν είχε επιβάλλει ούτε ένα πρόστιμο. Θα συμφωνήσω ότι έχει να επιβάλει πάρα πολλά. Θα θέλαμε να δουλεύει πιο γρήγορα. Θα συμφωνήσω. Αλλά ως το 2004 δεν είχε επιβάλει ούτε ένα πρόστιμο. Εδώ είστε συνάδελφοι που γνωρίζετε καλά τα θέματα και διορθώστε με αν κάνω λάθος. Το ίδιο και με τις τράπεζες. Είχε επιβληθεί ποτέ στο παρελθόν πρόστιμα για παραβίαση της νομοθεσίας στις τράπεζες; Όχι, βέβαια. Παρακολουθούσατε επί μία δεκαετία και βάλε την αγορά να απελευθερώνεται ραγδαία χωρίς να καταφέρετε να την κάνετε να είναι μια αγορά μέσα στα πλαίσια της λογικής και της νομοθεσίας του ελεύθερου ανταγωνισμού.
Το 1994 δώσατε στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις τον έλεγχο της αγοράς δίνοντας τις διευθύνσεις εμπορίου στις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Ουσιαστικά έτσι καταργήσατε τον έλεγχο της αγοράς μια και δεν υπήρχε δυνατότητα για λόγους τους οποίους δεν θα ήθελα να υπεισέρθω αυτή τη στιγμή.
Ο χώρος για τον οποίο συζητάμε σήμερα χρειάζεται πολύ δουλειά για να ελεγχθεί και για να δουλεύει με τον τρόπο που θα θέλαμε προς όφελος του καταναλωτή, προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας. Με αυτό το σχέδιο νόμου μπαίνουν μπροστά ορισμένα βασικά ζητήματα με μια συντεταγμένη λογική. Με αυτό τον τρόπο θα έπρεπε να το δούμε και όχι αντιπαρατιθέμενοι χάρη της δημιουργίας εντυπώσεων και χάρη της υπεράσπισης της συνολικής και φιλοσοφικής θέσεως του χώρου στον οποίο ανήκουμε.
Περισσότερα στη συζήτηση επί των άρθρων. Σας ευχαριστώ.