Με αφορμή τις διατάξεις του νομοσχεδίου σχετικά με την διαχείριση του ανθρωπίνου δυναμικού του δημοσίου, συζητάμε αυτές τις μέρες κάποιες αυτονόητες αρχές. Αρχές αυτονόητες που παρ’όλα αυτά δεν έχουν ενσωματωθεί στη δημόσια διοίκηση της πατρίδας μας.

Για παράδειγμα : Η δημόσια διοίκηση έχει σε άλλους τομείς πλεόνασμα προσωπικού και σε άλλους έλλειμμα. Δεν είναι αυτονόητο, δεν είναι κοινή λογική ότι σε τέτοια περίπτωση θα πρέπει να μεταφερθεί προσωπικό από τους πλεονασματικούς προς τους ελλειματικούς φορείς και υπηρεσίες ; Γιατί αυτή είναι η αυτονόητη αρχή της κινητικότητας στο δημόσιο, την οποία ορισμένοι επιχειρούν να παρουσιάσουν ως καταστροφή.

Παράδειγμα δεύτερο : Δεν είναι αυτονόητο ότι και η δημόσια διοίκηση της πατρίδας μας , όπως κάθε οργανισμός στον πλανήτη θα πρέπει να έχει κάποια αντικειμενική διαδικασία αξιολόγησης του προσωπικού; Ασφαλώς και είναι αυτονόητο. Αξιολόγηση που πρέπει να είναι βέβαια εξατομικευμένη, και δε θα προκύπτει από οριζόντιου χαρακτήρα ρυθμίσεις.

Αυτές λοιπόν είναι αυτονόητες αρχές, τις οποίες στην πραγματικότητα απαιτεί η ελληνική κοινωνία εδώ και χρόνια. Πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί κατά την εφαρμογή αυτών των αυτονοήτων αρχών. Υπάρχουν κατά τη γνώμη μου δυο προϋποθέσεις:

Πρώτον : Δεν είναι δυνατόν το βάρος της αναγκαίας προσαρμογής στην πραγματικότητα να το υφίστανται πρώτα αυτοί που έχουν προσληφθεί αξιοκρατικά στο δημόσιο. Δεν είναι δυνατόν, ούτε αποδεκτό να υπάρχουν διατάξεις οι οποίες μπορεί να δημιουργούν έστω και την υπόνοια ότι υπάλληλοι προσληφθέντες με ΑΣΕΠ μπορεί να απολυθούν με οριζόντιες ρυθμίσεις. Κάτι τέτοιο και άδικο θα ήταν, και αναποτελεσματικό.

Έτσι, με ΑΣΕΠ, έχουν προσληφθεί οι δημοτικοί αστυνομικοί, έτσι έχει προσληφθεί μεγάλο μέρος των καθηγητών της τεχνικής εκπαίδευσης των οποίων οι ειδικότητες καταργούνται. Ήδη κύριε Υπουργέ, έχετε προβεί σε σχετικές δηλώσεις, θα πρέπει όμως αυτό να αποτυπωθεί στο νόμο με τρόπο που να το κάνει σαφές – η νομοτεχνική βελτίωση που έχετε καταθέσει δεν επαρκεί όπως είναι διατυπωμένη. Διασφαλίστε ότι όλοι οι προσληφθέντες με ΑΣΕΠ υπάλληλοι θα αξιοποιηθούν με βάση τα προσόντα τους στις υπηρεσίες που το δημόσιο έχει ανάγκη.

Δεύτερον: Δεν είναι δυνατόν το βάρος της προσαρμογής να το υφίστανται οι πιο αδύναμοι. Τέτοια κατηγορία είναι οι σχολικοί φύλακες. Περιμένω να δω τον τρόπο που ο Υπουργός Εσωτερικών με τις νομοτεχνικές του βελτιώσεις θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό.

Τέτοια κατηγορία είναι οι καθαρίστριες. Με ικανοποίηση άκουσα ότι διαψεύσατε τις διαρροές ότι σε επόμενο στάδιο θα απολυθούν οι καθαρίστριες.

Ο κάθε ένας πρέπει να κρίνεται για το αν επιτελεί φιλότιμα και αποτελεσματικά τα καθήκοντα που του ανατέθηκαν. Αν το δημόσιο προσέλαβε καθαρίστριες πρέπει να τις κρίνει για το πώς κάνουν τη δουλειά για την οποία τις προσέλαβε, και όχι για το αν έχουν πτυχία. Αυτόν που προσέλαβε για δουλειά πτυχιούχου, θα τον κρίνει με τα αυστηρότερα κριτήρια που τα προσόντα του επιβάλλουν.

Για τον ίδιο λόγο, την προστασία των πλέον αδύναμων, πρέπει να διευρύνετε τα κοινωνικά κριτήρια των εξαιρέσεων: Εξαιρείτε από διατάξεις περί διαθεσιμότητας τους πολύτεκνους, όσους έχουν στην οικογένεια ΑΜΕΑ, και άλλους και πολύ καλά κάνετε.

Πρέπει να εξαιρέσετε και όσους ο ή η σύζυγός τους είναι άνεργοι. Τη στιγμή που εφαρμόζετε την αρχή ότι δεν μπαίνουν δυο σύζυγοι δημόσιοι υπάλληλοι ταυτόχρονα σε διαθεσιμότητα, πολύ περισσότερο πρέπει να προστατεύσετε τις οικογένειες όπου ο ένας σύζυγος είναι άνεργος.

Δυο λόγια για την τεχνική εκπαίδευση. Το ζήτημα εδώ δεν αφορά μόνο τους καθηγητές, για τους οποίους έγινε ήδη αναφορά. Το ζήτημα αφορά πρωτίστως τα παιδιά που επιλέγουν την τεχνική εκπαίδευση. Ασφαλώς και δεν πρέπει να παρατείνουμε την παροχή εκπαίδευσης σε ειδικότητες που δεν έχει νόημα να παρέχονται από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και που δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αντιλαμβάνομαι ότι για αυτό το λόγο καταργείτε ορισμένες ειδικότητες καθηγητών, και είναι σημαντικό ότι το μεγαλύτερο μέρος τους, που έχουν ειδικότητες σχετικές με την Υγεία, θα απορροφηθούν από υπηρεσίες του Υπ.Υγείας, που έχει διαπιστωμένες ελλείψεις προσωπικού.

Πρέπει όμως να διασφαλισθεί ότι όσα παιδιά είχαν επιλέξει αυτές τις ειδικότητες θα συνεχίσουν κανονικά τα μαθήματά τους μέχρι να τελειώσουν το Λύκειο. Κι ακόμα θα πρέπει να διασφαλισθεί ότι οι άλλες ειδικότητες που θα παρέχονται από το δημόσιο ΙΕΚ θα είναι πραγματικά δωρεάν. Τις ειδικότητες αυτές τις επιλέγουν παιδιά οικονομικά ασθενέστερων οικογενειών. Δεν επιτρέπεται στις σημερινές συνθήκες να επιβαρύνουμε ούτε με ένα ευρώ τις οικογένειες αυτές.

Πριν κλείσω την τοποθέτησή μου , θα ήθελα να επισημάνω ότι εκπλήττομαι από τη στάση και τις τοποθετήσεις των συναδέλφων της ΔΗΜΑΡ ειδικότερα. Εσείς κυρίες και κύριοι συνάδελφοι δε θα έπρεπε να εκφράζετε τις αντιρρήσεις που εκφράζετε.

Δεν ακούσατε τώρα πρώτη φορά για την κινητικότητα, δεν ακούσατε πρώτη φορά για την πραγματική αξιολόγηση, και – κυρίως – δεν ακούσατε τώρα για πρώτη φορά τους ποσοτικούς στόχους και τις προθεσμίες υλοποίησής τους. Η ευθύνη βεβαίως της κυβέρνησης είναι συλλογική, όμως ο δικός σας πολιτικός χώρος, μέσα στο πλαίσιο της
κυβέρνησης συνεργασίας, είχε δια του ως πρόσφατα αρμόδιου Υπουργού την πρωταρχική ευθύνη της εξειδίκευσης και της διαπραγμάτευσης στόχων και προθεσμιών.
Και πιστώνεστε το γεγονός αυτό ως ανάληψη ιστορικής ευθύνης, ευθύνης που αναλάβατε με γενναιότητα. Τι έγινε όμως μετά ;
Πρόσφατα, τις τελευταίες λίγες εβδομάδες, αρχίσατε να λέτε ότι ξέρετε δεν υπήρχε αρκετός χρόνος να υλοποιήσουμε την πολιτική κατά τον βέλτιστο τρόπο, κ.ο.κ. Ωραία όλα αυτά.

Η άσκηση της εξουσίας όμως στον πραγματικό κόσμο, τόσο της εκτελεστικής όσο και της νομοθετικής αφορά την επίλυση πραγματικών προβλημάτων. Και η επίλυση πραγματικών προβλημάτων δεν επιδέχεται διαρκείς αναβολές και παρατάσεις.

Ο λόγος που κάνω την αναφορά αυτή, δεν είναι η απόδοση ευθύνης. Αυτή θα την κάνουν οι πολίτες και ο «ιστορικός του μέλλοντος». Ο λόγος που κάνω την αναφορά, είναι γιατί το πνεύμα και η στάση σας αγαπητοί συνάδελφοι της ΔΗΜΑΡ στο συγκεκριμένο θέμα, είναι ένα πνεύμα που χαρακτηρίζει ιστορικά ένα μέρος της αριστεράς. Είναι ένα πνεύμα που αντιμετωπίζουμε σήμερα και από την αξιωματική αντιπολίτευση. Οι έλληνες πολίτες θα πρέπει να έχουν επίγνωση των συνεπειών του πνεύματος αυτού κυρίως για αυτό το λόγο: γιατί διέπει τον πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί υποτίθεται την εξουσία.
Θα έλεγα ότι είναι το πνεύμα του «χρόνος υπάρχει», εντός εισαγωγικών, κατ’ αναλογία άλλης διαβόητης ρήσεως της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας. Ίσως προκύπτει αυτή η στάση, από το γεγονός ότι η αριστερά στην Ελλάδα δεν έχει εμπειρία άσκησης εξουσίας. Και η ελληνική κοινωνία όμως σήμερα δεν έχει το περιθώριο να περιμένει να εκπαιδευθεί οποιαδήποτε πολιτική δύναμη. Χρόνος δεν υπάρχει κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Καλές είναι οι αναλύσεις και οι θεωρίες, καλές είναι οι ιδεολογικές συζητήσεις. Υπάρχουν όμως έλληνες πολίτες που ζουν σήμερα σε συνθήκες ασφυξίας. Αυτοί παρακολουθούν τους λόγους και τις πράξεις μας, κι αυτοί γνωρίζουν ότι χρόνος δεν υπάρχει.
Σήμερα προτεραιότητα έχει η δράση, στη βάση ρεαλιστικού και υλοποιήσιμου σχεδίου, που θα ανατάξει στον ταχύτερο δυνατό χρόνο τη δημόσια διοίκηση και θα επιταχύνει την έξοδο από την κρίση. Αυτή είναι η πραγματική στάση ευθύνης, για κάθε πολιτικό χώρο και για κάθε πολιτικό πρόσωπο.