Στις παρεμβάσεις μου στη Διακοινοβουλευτική Διάσκεψη στο Ελσίνκι, για τη Σταθερότητα, τον Οικονομικό Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην ΕΕ έθεσα τα παρακάτω θέματα:
1. Το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής το οποίο οι θεσμοί είχαν συμφωνήσει με την ελληνική κυβέρνηση ήταν σε υπερβολικό βαθμό εστιασμένο στη φορολόγηση (και όχι στην περιστολή δαπανών). Και τα μέτρα ήταν έτσι αρχικά σχεδιασμένα, και τα υπερβολικά και αχρείαστα πρωτογενή πλεονάσματα προέρχονταν από φόρους. Αυτό ήταν αποτυχία του σχεδιασμού του προγράμματος και δημιούργησε πρόβλημα στην πραγματική οικονομία, πολύ μεγαλύτερο από όσο ήταν αναγκαίο για τη δημοσιονομική προσαρμογή. Πρέπει η αποτυχία αυτή να ληφθεί υπ’όψιν στο σχεδιασμό της οικονομικής διακυβέρνησης της Ε.Ε.
2. Συζητώντας για την Τραπεζική Ένωση (European Banking Union): Οι νέοι τραπεζικοί κανόνες, έχουν κάνει τις τράπεζες σε όλη την Ευρώπη υπερβολικά διστακτικές στη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. (Προφανώς στην Ελλάδα είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα, αλλά δεν υπήρχε χρόνος να κάνω ειδική αναφορά). Το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα μοιάζει να είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των μεγάλων επιχειρήσεων. Όμως σε όλη την Ευρώπη, οι περισσότερες θέσεις εργασίας βρίσκονται στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ο σχεδιασμός της EBU πρέπει να λάβει αυτή την παράμετρο υπ’όψιν.
3. Στις δυσμενείς επιπτώσεις που έχει στις επενδύσεις και την ανάπτυξη, ο αθέμιτος ανταγωνισμός που συχνά υφίστανται από επιχειρήσεις εκτός Ευρώπης. Οι δικές μας επιχειρήσεις, υφίστανται το κόστος της αυστηρής ευρωπαϊκής νομοθεσίας σε θέματα π.χ. περιβαλλοντικά, εργασιακά, φορολογικά, ενώ πολλές ανταγωνίστριές τους που δρουν σε χώρες με “χαλαρές” νομοθεσίες ή αδύναμους ελεγκτικούς μηχανισμούς λειτουργούν με πολύ χαμηλότερο κόστος και κερδίζουν μερίδια αγοράς από τις δικές μας. Πέραν της διαφοράς στο κόστος, πολύ συχνά οι επιχειρήσεις ανταγωνιστριών χωρών ωφελούνται και από κρατικές ενισχύσεις, οι οποίες στην Ευρώπη απαγορεύονται. (Σημείωση: Αυτό αφορά και τις εξαγωγές προϊόντων, βιομηχανικών και αγροτικών, αλλά και τον τουρισμό, καθώς η βιομηχανία του τουρισμού στις γειτονικές μας χώρες έχει πολύ χαμηλότερο κόστος από τις δικές μας και εξ’αιτίας των διαφορετικών θεσμικών πλαισίων)
Ειδική αναφορά έκανα στην Τουρκία: Η Τουρκία είναι σε καθεστώς Τελωνειακής Ένωσης με την ΕΕ, που σημαίνει ότι τα προϊόντα της εισάγονται χωρίς δασμούς. Πολλά από αυτά τα προϊόντα, αλλά και η τουριστική βιομηχανία της Τουρκίας, μπορούν επίσης να δέχονται κρατικές ενισχύσεις (επιδοτήσεις διαφόρων ειδών), και να ανταγωνίζονται μετά τις δικές μας επιχειρήσεις, όχι στη βάση των επιχειρηματικών τους δυνατοτήτων, αλλά ακριβώς λόγω της κρατικής παρέμβασης υπέρ τους στην Τουρκία! Πρότεινα κάτι πολύ συγκεκριμένο, ως πρώτο βήμα: Οι χώρες σε καθεστώς Τελωνειακής Ένωσης με την Ε.Ε., να είναι υποχρεωμένες να τηρούν τις υποχρεώσεις περί κρατικών ενισχύσεων που ισχύουν στην Ε.Ε. Εφ’ όσον ωφελούνται από το ελεύθερο εμπόριο με την Ε.Ε. θα πρέπει να λειτουργούν και μέσα στο πλαίσιο αρχών της Ε.Ε.
Μπορείτε να δείτε τα σχετικά βίντεο στους παρακάτω συνδέσμους
μετά το 2:01:53
και
μετά το 1:11:20: